خسته دل

بن بست عحیبیه، دیوارهای بلند که اجازه هیچ خروجی رو نمیده ، و اراده‌‌‌ای که کوتاهه، دردی که در جانم رخنه کرده ، و چاره‌‌‌ای که نمی‌یابم! هیچ راهی نیست جز اینکه ناامیدانه به دیوارهای بلند ته کوچه نگاه کنم و بگویم عجب سرنوشت شومی‌!

پشت تمام حصار سرنوشتی که در آن زندگی کردم موج موج خاطره و قدم به قدم ایام خوب و بد چون نگاتیوی میگذرد با خود می‌اندیشم کجا بودم و به کجا رسیدم مگر نه این است که دنیایی آرزو بودم و آنچه که عایدم شده جز حس پوچی نیست ؟ مگر نه این است در مقام و مرتبه‌‌‌ای که هستم اثری از آن همه تلاشم نیست و جایگاهم اشتباه است ! شاید هم قدم آخر را کج برداشتم یا سست برداشتم یا نفهمی‌نکردم .....

• «اگر بی‌شعورها عاشق می‌شوند فقط به یک دلیل است: می‌خواهند در هیچ‌چیز کم نیاورند، از جمله عشق.»
• «بی‌شعورها می‌توانند دیگران را سرکوب کنند. اما کسی نمی‌تواند آن‌ها را سرکوب کند مگر یک بی‌شعور بزرگ‌تر.»
• «بیشعوری یک نوع اعتیاد است و مثل سایر اعتیادها به الکل و مواد مخدر یا وابستگی دارویی ،اثرات سوء و زیان‌باری برای شخص معتاد و اجتماعی که در آن زندگی می‌کند دارد. بدترین خصوصیت این اعتیاد آن است که بیشعورها ذره‌ای هم از بیشعوری‌شان آگاه نیستند.

بسان دل بریده‌های دلشکسته ، میان حجم انبوه حس غم انگیز جفا و کینه و بی وفایی ، همچون شاپرکی بی بال آن سو و این سو سرگردان و بی هدفم ! شاید تمام دلایل دست به دست هم داده اند تا غمناکی این روزها دو چندان شود طعم تلخ بیماری و گوش خراشی شیون و ناله‌ی کسانی که عزادار عزیزانشانند،